Op deze pagina zullen wij zelf geschreven artikelen van hondenschool kersten delen. 

 

Zo hopen wij zoveel mogelijk mensen te kunnen informeren over verschillende honden topics. 

 

—

Delen vanaf deze post en pagina is toegestaan en wordt zeer gewaardeerd! 

Downloaden/bewaren/opslaan/kopiëren/screenshots/uploaden in een eigen social media album maakt inbreuk op auteursrecht.

 

—

Internet is onze grootste vijand 

Internet is onze grootste vijand

 

Steeds vaker merken wij (de instructrices van Hondenschool Kersten) dat nieuwe hondeneigenaren zich tot het internet wenden voor advies over hun trouwe viervoeter.

 

Inmiddels kunnen wij wel zeggen dat internet advies onze grootste vijand is.

 

 

Mensen hebben veel vragen als zij hun pup aan het opvoeden zijn.

-waarom bijt mijn pup zo?

-hoe werkt de bench training?

-waarom plast mijn hond nog binnen?

-mijn pup gromt als ik bij zijn eten in de buurt kom, wat nu?

-waarom slaapt mijn pup te weinig?

-waarom is mijn pup zo druk?

Etc etc.

 

Ipv dat mensen hulp vragen bij een hondenschool (met opgeleide instructeurs*) lijken mensen zich toch makkelijker te wenden tot het internet.

Het is ook zo gemakkelijk. En er is tenslotte veel informatie te vinden.

 

 

Toch raad ik iedereen aan om eerst hulp te vragen bij je hondenschool.

Om dan maar even voor onze hondenschool te spreken:

Je kunt bij ons altijd terecht met je vragen. Daar zijn wij namelijk voor! Waar het kan, geven wij telefonisch of via de mail antwoord, als wij zo kunnen achterhalen waar het probleem vandaan komt. En waar nodig adviseren wij een privéles en komen we zsm bij je thuis om de problemen waar je tegenaan loopt te bespreken.

 

 

Soms lijkt er toch een drempel te zijn om ons om hulp te vragen, zelfs als er al een cursus gevolgd wordt bij ons. Waarom? 🤷🏻‍♀️ Wij hebben geen idee!

 

Schaamte?

Wij hebben het hier vaak over binnen ons team. Waarom vragen mensen niet om hulp? Is het schaamte?

Of denken mensen dat het probleem niet erg genoeg is om hulp te vragen?

Wat denken jullie? Wij horen het graag.

 

Je kunt beter een keer te vaak om hulp vragen dan te weinig. Zeker wanneer je een pup aan het opvoeden bent.

Een goede basis is namelijk zo belangrijk!

En als je een probleem in de kiem smoort, is het ook veel makkelijker dan dat het eerst een groot probleem wordt en dat je dan nog dit gedrag moet ombuigen.

 

Los van het feit dat het voor jezelf fijn is om problemen op te lossen, is dit natuurlijk vooral voor de hond ook erg fijn! Want de meeste honden hebben zelf ook last van hun probleem gedrag. Al lijkt dat soms niet zo.

 

 

 

Waarom is het nou beter om hulp te vragen aan een instructeur of een gedragstherapeut dan op internet?

*Kant en klare antwoorden zijn er niet.
Wanneer een hond ‘probleemgedrag’ laat zien, (dit kan van iets heel kleins tot een groot probleem zijn) is het belangrijk om eerst de reden te achterhalen. Want als je de oorzaak niet aanpakt, zal het probleem blijven bestaan. Daarnaast zijn er zoveel verschillende technieken, en deze verschillen ook per oorzaak van het gedrag.

Internet kan die oorzaak niet voor je vinden. Daardoor kun je dus ook onbewust een totaal verkeerde trainingstechniek inzetten, wat het probleem alleen maar erger maakt.

 

*Naast de juiste trainingstechnieken, is het erg belangrijk dat je deze goed uitvoert. Timing speelt hierin een erg grote rol.

Op het moment dat je zelf aan de slag gaat, zonder dat iemand je feedback kan geven, kun je dus ook onbewust het probleem veel groter maken dan nodig is door het verkeerd toepassen van de adviezen.

*Iedereen kan wat op internet plaatsen. Er staat dus vaak ook echt complete onzin op. Of erg achterhaalde trainingstechnieken.

*Teveel informatie, we merken ook dat cursisten vaak zo overspoeld worden door alle adviezen, dat zij door de bomen het bos niet meer zien.
Adviezen van de dierenarts, van de fokker, van internet, familie, op straat, overal!
En vaak is deze informatie ook nog tegenstrijdig! Wat moet je dan doen?
Laat jezelf niet gek maken.. Ga naar iemand die er verstand van heeft en wie je vertrouwd.

Hoe herken je een goede instructeur?

Belangrijk dus om hulp te vragen bij de juiste mensen. Maar hoe herken je een goede instructeur?

In mijn ogen heeft iemand dan enige  opleiding genoten, gericht op hondengedrag.

Echter zegt een papiertje niet alles, zonder praktijkervaring valt het vaak ook tegen.

 

Een goede instructeur zal nooit zomaar  een standaard antwoord/oplossing geven.

Dus als jij zou vragen: mijn hond blaft veel, hoe los ik dit op?

En je krijgt direct een oplossing, dan is dat geen goed teken.

Een instructeur met verstand van zaken zal altijd eerst doorvragen en onderzoeken waar dit gedrag vandaan komt.

 

 

Laat ons je helpen.

Daar zijn we voor 🙏🏻☺️

 

 

*Bedankt voor het lezen van dit artikel.

*Dit artikel is geschreven door Wendy Kersten van Hondenschool Kersten.

*Het is toegestaan om dit bericht te delen. Graag zelfs!

*Het is niet toegestaan om dit bericht te kopiëren.

Dierenartsbezoek 

Elke keer als wij naar de DA moeten met onze eigen honden, moeten wij best hard op onze lippen bijten.

 

Want ongevraagd al die baasjes van advies voorzien, lijkt ons niet gepast. Echter zouden wij het liefst elke keer een boel tips weggeven in de wachtkamer. 

 

Het is pijnlijk om te zien, dat veel lieve zorgzame eigenaren, die ontzettend van hun viervoeter houden, niet weten hoe zij hem het beste kunnen steunen in deze situatie (de wachtkamer) 

 

Wij hopen dmv deze video wat tips te kunnen geven in de hoop dat de wachtkamer wat minder stressvol wordt voor zowel de honden als de eigenaren. 😉

Je hond optillen of niet?

9/11/2019

Er zijn veel verschillende meningen over dit onderwerp. Het lijkt soms ‘kamp kleine hond’ tegen ‘kamp grote hond’.

 

Regelmatig hoor je mensen het volgende zeggen op straat of in het bos:

“Niet optillen hoor! Dat is het slechtste wat je kunt doen. Daar maak je ze onzeker van”

“Gewoon laten lopen, ze lossen het zelf wel op”

 

Deze adviezen worden vaak (ongevraagd) geven aan hondeneigenaren met kleine honden of pups.

 

Maar waarom tillen die hondeneigenaren hun kleine hond op?

Hebben we ons wel eens verdiept hierin? Vragen we het wel eens aan de eigenaar?

 

Kleine honden zijn, mits goed gesocialiseerd en opvoedt meestal prima in staat om zelf met andere honden te communiceren.

Het zelfde geldt voor grote honden.

Voor beiden geldt het zelfde: MITS.. en MEESTAL!

 

We kennen ze allemaal, die kleine keffertjes. Ze worden helemaal ‘gek’ als ze aan de lijn zitten en een andere (grote) hond zien, maar ook los van de lijn doen ze dit soms. Maar waarom?

 

Ken je de ‘hij doet niks hoor!’ hond?

Die (vaak grote) honden die op jouw hond afgestormd komen met een enorm hoge energie.

Vaak al fixerend en/of met een hoge houding of met hoge snelheid.

Bij een sociaal volwassen hond ziet de ontmoeting met een andere hond er toch echt anders uit. Op het moment dat een grote hond die misschien wel 5 tot 8 keer zo zwaar is, met volle vaart op een kleine hond inrent, dan is de kans dat deze grote hond de kleine hond bezeert erg groot.

 

Een logisch gevolg is, dat deze kleine hond de volgende keer op zijn hoede zal zijn bij een ontmoeting met een grote hond. Zo ontwikkelen de kleine honden dan ook vaak een onzekerheid of angst naar grote honden. Angst voor pijn.

 

Natuurlijk zijn er uitzonderingen, het komt niet altijd door dit soort ontmoetingen. Er zijn genoeg kleine honden die gewoonweg niet opgevoed en niet voldoende gesocialiseerd worden. (Zie ook ons vorige artikel ‘de zielige kleine hond’)

 

Maar even terug naar dat optillen. Want kleine honden (of pups) mogen, nee  MOETEN zelfs, juist WÉL beschermt worden tegen dit soort lomperiken, om te voorkomen dat zij een lichamelijk letsel of een trauma oplopen.

En de grote hond die zo lomp andere honden begroet heeft grenzen nodig. Dit zal ook voorkomen dat hij vaak ‘op zijn kop krijgt’ van andere honden. Hier kan de eigenaar echt een rol in spelen.

 

Daarnaast is het ook niet echt een eerlijke strijd tussen een chihuahua en een boxer bijvoorbeeld. Dus begrijpelijk dat een hondeneigenaar van de kleine hond sneller ‘bang’ is dat er iets gebeurt dan de eigenaar van de grote hond.

 

Gelukkig zijn er ook veel sociaal stabiele kleine én grote honden die wel prima met elkaar kunnen communiceren zonder problemen.

Dat betekent dat er dus ook veel hondeneigenaren van honden van allebei verschillende maten zijn,  die wél investeren in een goede opvoeding en een cursus om zelf ook wat te leren over hondentaal.

 

Probeer begrip te hebben voor elkaar en voor elkaars honden. Iedereen heeft zijn eigen ervaringen en redenen. Praat met elkaar en niet tegen elkaar. ✌🏻

De zielige kleine hond

In Nederland lopen duizenden verschillende honden rond. Van de grote honden zoals een sint bernard tot de kleine honden zoals de chihuahua. En over die laatste categorie honden, de kleine hond, wil ik het vandaag hebben.

De kleine hond die vaak letterlijk en figuurlijk over het hoofd wordt gezien en soms zo anders behandeld wordt dan de grotere hond. Terwijl in de basis ze precies hetzelfde zijn.

Ieder ras heeft zijn eigen kenmerken en daarnaast heeft iedere hond zijn eigen karakter, maar uiteindelijk hebben alle honden dezelfde basisbehoeften zoals bijvoorbeeld : veiligheid, rust, contact, vrijheid, spel, uitdagingen en alle subcategorieën hiervan.

Toch wordt de kleine hond vaak anders behandeld? Hoe komt dat, en hoe komt het dat wij ze vaak keffertjes noemen?

Ik begin bij het begin.
Wanneer je een hond gaat kiezen is het ten eerste belangrijk om te bedenken wat wil je met je hond? Wil je een actieve hond, wil je gaan speuren, wil je een hond die je makkelijk mee kan nemen? Van de kleine hond worden vaak bepaalde dingen verwacht:

Een kleine hond is lekker makkelijk mee te nemen overal naartoe (soms onder de arm of in een tas).

De kleinere hond kan lekker op schoot zitten en verwend worden.

De kleine hond hoeft niet zoveel te bewegen (soms zelfs helemaal niet of minimaal).

Echt trainen en opvoeden is minder belangrijk want ze zijn toch maar zo klein en niemand heeft er last van (behalve de gefrustreerde hond zelf).

Hiermee willen we niet zeggen dat iedere eigenaar van een kleine hond op deze manier er in staat, maar ik richt me nu even op die zogeheten keffertjes en waar het volgens ons mis gaat met de kleine hond.

Het mee dragen van een hond onder de arm of in een tas hoeft echt niet verkeerd te zijn. Soms ga je ergens heen en is dit gewoon gezellig. Daarnaast loopt De kleine hond ook minder hard, en minder ver dan bijvoorbeeld een Ierse setter dus logisch dat ze soms even onze hulp nodig hebben, maar er liggen daarmee ook gevaren op de loer.
Wanneer het kleine hondje namelijk weinig tot niet zelf hoeft te lopen kan dat heel frusterend zijn voor de hond. De hond kan dan alleen maar van bovenaf overal naar kijken en niet zelf de wereld ervaren. Terwijl snuffelen essentieel is om de omgeving te verkennen en om te weten welke andere honden er in de buurt zijn. Dus zorg ervoor dat de kleine hond de tijd krijgt om op zijn eigen tempo te lopen, en zijn omgeving te verkennen.

Op schoot zitten en verwennen. Niks mis mee zou je zeggen. Ik verwen mijn hond ook op mijn manier. Maar ik let wel op dat hij niet te dik wordt en dat er wel grenzen zijn. Te dikke honden zijn zielig, het zorgt voor pijn, kan vervroegd artrose veroorzaken en is gewoonweg niet prettig.
Ik moet de hond nog tegen komen die in de spiegel kijkt en zegt :nee ik hoef geen koekje van de tafel want ik ben al te dik. Oftewel, wij als honden eigenaren zijn diegene die nee moeten zeggen.
Kleine hondjes zijn vaak oooo zo schattig, maar ook zij hebben onze hulp nodig.
En op de bank zitten is helemaal prima, hartstikke gezellig toch? Maar let er op dat je geen kleine diva eraan overhoudt 😉

Ze hebben niet zoveel beweging nodig. Bij deze uitspraak wil ik meteen op een buzzer drukken die een heel hard geluid maakt en roepen: FOUUUTTTTT.
Ik zeg niet dat een Maltezer de zelfde behoeftes heeft als die van een border collie (hoewel wederom iedere hond zijn eigen behoeften heeft), maar elke dag maar een paar keer 5 minuten lopen is niet genoeg! Of erger nog, er zijn kleine honden die de tuin niet eens uitkomen, of op een kattenbak hun behoeften moeten doen. Iedere hond heeft behoefte aan lekker wandelen, samen de wereld verkennen. Ook loslopen kan prima met een kleine hond, geef ze vertrouwen dat het oké is. Oefen op omheinde stukjes en als u dit spannend vindt, vraag dan (wederom) om hulp!
Niet genoeg wandelen zorgt voor frustratie, frustratie kan zich uitten in agressie, of veel blaffen, of een hond die zich compleet afsluit en dus niet happy is!

Training en opvoeding, jeetje wat kost dit een tijd he! Voor iedere honden eigenaar is dit soms moeilijk, maar wel noodzakelijk. Zowel voor de Ierse setter als voor die kleine shih tzu. Investeer deze tijd dus ook in je kleine hond. Voor iedere hond zorgt dit voor meer zelfvertrouwen en een goede band tussen eigenaar & hond. Wat uiteindelijk resulteert in een stabiele, rustige, zelfverzekerde hond.
‘Die keffertjes’ zijn vaak honden die onzeker of zelfs heel bang zijn, die krijgen niet genoeg zelfvertrouwen, of hebben teveel nare ervaringen opgedaan doordat ze juist in het diepe zijn gegooid, of gefrustreerd zijn door te weinig uitdagingen. Dit is voor de hond zelf onprettig, maar ook voor de eigenaar of mensen in de omgeving.

Vraag om hulp bij een professional als u vast loopt met dingen, want we kunnen en willen u graag helpen!

Dit artikel is geschreven in samenwerkingen met Alies van Chavera animal assited intervention en Wendy van Hondenschool Kersten.

 

Wat voor een ‘rukker’ ben jij?

Ziet u ze ook wel eens lopen?

Die frustratierukkers? En dan bedoelen we daar geen situaties mee waarbij je de politie moet bellen omdat je iemand aan zichzelf ziet zitten op straat 😂.

 

Hier bedoelen we mensen mee die zo gefrustreerd zijn op hun hond of op hele andere dingen, en dit afreageren op hun huisdier door aan de lijn te rukken.

 

Zo zien we verschillende ‘rukkers’.

• De gewoonte rukker , lees: onbewust met veel regelmaat een ruk aan de lijn geven ipv communiceren met hun hond. Bijvoorbeeld bij elke stoeprand, waar mensen perse willen dat hun hond zit (wat is er mis met rustig wachten in een staan positie, maar dat is een andere discussie). Mensen vragen hier zelden om een zit, hier komt in plaats daarvan vaak automatisch die ‘gewoonte ruk’ aan de lijn.
• De frustratierukker, lees: mensen die hun hond niet consequent opvoeden,  en zich dan ergeren  aan hun hond als deze trekt. Ze laten hem dan vaak enkele meters trekken (de hond leert dus dat trekken aan de lijn zin heeft), en dan zijn de baasjes zo gefrustreerd en klaar met dit gedrag, en dan geven ze ineens een harde ruk aan de lijn. Om vervolgens de hond weer te laten trekken.
• De ‘ik weet niet hoe ik het anders moet oplossen dus ik ga maar rukken rukkers’, lees: Mensen die met hun handen in het haar zitten en al van alles geprobeerd hebben. Maar de hond blijft bijvoorbeeld druk of blijft blaffen oid. En dan uiteindelijk komt daar dan die ruk. Die overigens ook niet helpt.

• -De angst rukker, lees: De situatie zo spannend vinden als eigenaar dat je de lijn kort trekt en je hond bijna ophangt. 

 

Dit alles zeg ik natuurlijk met een knipoog. Een beetje humor helpt soms om in beeld te brengen wat we onze honden aandoen. Echter zit er wel een zeer serieuze toon in dit bericht.

 

We zien dit namelijk elke dag, wij de instructeurs van hondenschool kersten.

 

Mensen die bewust, maar ook heel vaak ónbewust een harde ruk aan de lijn geven. Een harde ruk aan een lijn die om de nek van hun trouwe viervoeter zit.

 

Wij als hondenliefhebbers en instructeurs zijn natuurlijk heel bewust bezig met honden, hun gedrag, hun lichaamstaal en hun training. Waardoor dit soort dingen ons extreem opvallen.

 

Maar ik zou jullie ontzettend graag willen vragen, om eens een dag hier extra veel op te letten. Op al die hondeneigenaren die je tegenkomt tijdens een wandeling of gewoonweg als je in de auto rondrijdt.

 

Het zal je versteld doen staan hoeveel mensen ‘zomaar’ een ruk geven aan die lijn. Het lijkt de normaalste zaak van de wereld.

 

Maar wat zijn nu de gevolgen hiervan?

 

*Trainingstechnisch:

Er ontstaat een overkill aan (heftige) correcties. Hiermee loop je het risico dat je het vertrouwen van je hond kwijtraakt en kun je eindigen met een angstige, misschien zelfs agressieve hond die misschien wel ‘onder appel’ is, maar zich niet prettig voelt bij de baas. Of de hond wordt immuun voor de rukken aan zijn nek, omdat hij ze te pas en te onpas voelt, en vaak niet eens weet waarom.

 

*Lichamelijk:

(Bron: bewustmetdieren.nl)

Veel mensen denken dat de nek van een hond sterker is dan die van een mens. Dit is echter niet het geval, anatomisch gezien is de nek zo goed als hetzelfde. Er lopen dezelfde structuren door de nek van een hond en een mens, en ook de huid is even dik; de opperhuid van een hond is zelfs iets dunner.

 

Om een indruk te krijgen van het gevoel wat een hond ervaart als hij aangelijnd aan een halsband loopt, kun je je handen om je nek heen leggen met je duimen aan de voorkant. Door druk uit te oefenen naar achter simuleer je het gevoel van een halsband waar druk op staat. Naast het feit dat dit een onprettig gevoel is voor de hond, kan het de nek ook daadwerkelijk beschadigen.

 

En zo’n beschadiging gebeurt voor je het weet: een harde ruk aan de lijn kan al schadelijke gevolgen geven:

 

Nekletsel

Dit is het meest voorkomende probleem veroorzaakt door rukken aan de lijn.

Het kan gaan om een simpele blauwe plek, maar het kan ook gaan om een beschadigde luchtpijp, gebroken wervels of om verlamming en andere neurologische problemen. Uit onderzoek van Anders Hallgren is gebleken dat van de honden met nekletsel, 91% was veroorzaakt door het gebruik van een halsband. Honden uiten pijn en ongemak meestal niet sterk en daarom zijn weinig mensen zich bewust van dit probleem.

 

Problemen met de schildklier

In de nek, op de plek waar de halsband zit, bevindt zich de schildklier of thyroïd. Deze speelt een grote rol in de hormoonhuishouding van de hond. Wanneer er druk wordt uitgeoefend op deze klier, raakt hij beschadigd. Als deze schildkliercellen beschadigd zijn worden ze afgebroken door het lichaam. Dit leidt dus langzaam tot een vermindering van het aantal schildkliercellen en dus tot een tekort aan schildklierhormoon: hypothyreoïdie. Dit zorgt voor verminderde energie, gewichtstoename en huid-/haarproblemen.

 

Oogproblemen

Uit onderzoek van Pauli A.M., Bentley E, Diehl K.A., Miller P.E,“Effecten van de druk door een halsband of tuig op de intra-oculaire druk bij honden”is gebleken dat de oogboldruk behoorlijk stijgt wanneer er druk wordt uitgeoefend op de hals en nek. Dit kan grote gevolgen hebben voor het functioneren van de ogen. Als die is verhoogd kan dit zorgen voor een verminderde bloedvoorziening van de oogzenuw, waardoor die beschadigd kan raken.

Zeker bij honden met aanleg voor oogproblemen zal dit snel leiden tot een verminderde functie van het oog.

 

*Hondenschool Kersten*

Wij zijn niet zozeer voorstander voor een tuig of een halsband. Beiden kunnen prima bevallen. Echter kun je het beste per situatie inschatten want handig is.

Ik denk, dat ongeacht welk van deze twee hulpmiddelen je gebruikt, het hulpmiddel niet zozeer het probleem is, maar juist hoe je er mee omgaat als baas.

 

Je hond laten trekken aan de lijn, of deze nu aan een halsband of tuig zit, is schadelijk voor zijn lichaam. En kan leiden tot blessures.

 

Kies daarom voor een goede hondenschool die je de juiste tips kunnen geven om ervoor te zorgen dat je een fijne wandeling kunt maken met die trouwe viervoeter, zonder hem pijn te doen.

 

Werken met een ontspannen lijn staat bij Hondenschool Kersten hoog op het prioriteiten lijstje.

 

Geschreven door Hondenschool Kersten

De muilkorf 

 Wat vind jij van een muilkorf? 

 

 

Helaas wordt de muilkorf vaak geassocieerd met iets vervelends voor de hond. 

Ook associëren mensen een muilkorf vaak met een agressieve hond. 

 

Echter is de muilkorf een fantastisch hulpmiddel die ook veel vrijheid kan bieden voor veel honden in vele situaties. 

 

Enkele voorbeelden: 

 

 

—

Stel je hebt een hond alles op eet wat hij tegen komt. Hierdoor zou je hond wellicht ivm zijn veiligheid niet meer los kunnen lopen. 

 

Natuurlijk is het belangrijk om opzoek te gaan naar de oorzaak van dit vele eten. Het kan bijvoorbeeld een medische reden hebben of voortkomen uit stress. 

 

De muilkorf kan je wel helpen in de training. Deze voorkomt dat je hond gevaarlijke dingen op kan eten, of maakt het in ieder geval minder makkelijk. En tevens geeft dit je hond de nodige vrijheid weer terug. Want je hond niet meer los laten lopen in een losloopgebied om slechts het eten te voorkomen zou ontzettend zonde zijn. Zeker omdat veel honden deze vrijheid echt nodig hebben. 

 

—

 

Stel je hebt een hond die het lastig vindt dat vreemde honden hem begroeten als hij aangelijnd is. (Sowieso ben ik geen voorstander van aangelijnde ontmoetingen met honden, maar dat is een onderwerp voor een andere keer😉) 

 

Het kan deze hond helpen om hem een muilkorf om te doen. 

Omdat (helaas) nog steeds veel mensen denken dat honden met een muilkorf vals zijn, is het voordeel van deze associatie dat deze mensen hun hond en zichzelf wel op afstand houden. Ideaal voor de hond die toch al niet op contact zat te wachten. 

 

—

 

Dit zou dus ook ideaal kunnen werken voor een hond die vreemde mensen die hem willen aaien spannend vindt. De meeste mensen aaien al voordat eigenaren de kans krijgen om aan te geven dat hun hond daar bijvoorbeeld dus niet op zit te wachten. Dit brengt dan ook elke keer een negatieve associatie met zich mee voor deze angstige of gereserveerde hond. De muilkorf zou hem hiervan kunnen verlossen omdat mensen dan meestal niet zomaar gaan aaien. 

 

—

 

Zo zijn er nog veel meer redenen te bedenken.. 

 

Mijn inziens is de muilkorf - MITS GOED AANGELEERD - een fantastisch HULPMIDDEL die vaak vele deuren opent voor de honden en de eigenaren. 

De muilkorf is echter niet een oplossing voor alles, alleen is het vaak slechts een hulpmiddel. 

 

Tip:

Laat je goed adviseren door een professional over een geschikte muilkorf. 

 

Waar let je op: 

-goed passende ruime muilkorf (bovenste foto)

*De hond moet kunnen hijgen 

*Drinken 

*Beloningen aan kunnen nemen 

 

-Koop geen snuitje (onderste foto) voor langdurig gebruik. Hiermee kunnen honden niet hijgen, drinken of eten. Zeker in de zomer erg kwalijk want hierdoor kunnen honden hun warmte niet kwijt. 

Ondanks dat de snuitjes er voor leken vaak vriendelijk uitzien, zijn ze zeker niet comfortabeler voor de hond dan een muilkorf.  

 

-Een muilkorf kan, wanneer deze plotseling omgedaan wordt, als onprettig worden ervaren en stress/angst veroorzaken. Het is dus belangrijk om de muilkorf langzaam te introduceren en je hond op een leuke manier aan te leren om deze om te krijgen.

Bouw deze training in kleine stapjes op! Vraag hierbij hulp van een professional.

Clicker training is een leuke manier om je hond spelenderwijs te leren om zijn neus zelf in de muilkorf te steken. 

 

-Wil je hulp bij het aanleren van de muilkorf? Neem dan contact met ons op: 

info@hondenschoolkersten.nl 

 

Wil je hulp bij training van je hond in de thuis situatie met andere ‘problemen’ ? Neem dan ook gerust contact met ons op. 

Evenementen met of zonder hond? 

De tijd van braderieën, open dagen en allerlei evenementen komen er weer aan.
Veel locaties zijn geen leuke plek om uw hond mee naartoe te nemen.

Veel mensen zien het als een gezellig dagje uit met het hele gezin, dus inclusief hond.

Maar is het voor de hond ook een ‘leuk dagje uit’?

Veel honden zouden veel blijer zijn als zij thuis mogen blijven of bij een oppas.

 

Wat vinden honden vaak onprettig:
*drukte
-overal mensenbenen, die vaak de hond over het hoofd zien en op ze gaan staan.
-deze benen blokkeren het zicht voor je hond. (Besef je dat je hond veel lager bij de grond zit dan wij)
*harde muziek
-honden horen al beter dan wij en zelfs wij vinden de muziek bij dit soort dagen al te hard, je hond heeft hier echt last van.
*Bij warmte is het helemaal niet fijn voor honden om zo lang over (vaak het geval bij evenementen) asfalt te lopen, dit is erg warm.

 

Veel honden hebben erg veel stress op dit soort dagen en ze voelen zich vaak heel onprettig. Hoe herken je dit?
- kijk eens naar de staart en oren van je hond. Hangen deze naar beneden?
-Likt je hond regelmatig zijn bek of neus af met zijn tong? >stresssignaal
-Zit je hond regelmatig te krabben? >stresssignaal
- Zit je hond te hijgen? > Kan door warmte maar is ook een stresssignaal.
- Gapen? > Stresssignaal

 

Zo zijn er nog veel meer stressignalen, op subtiele wijze kunnen honden aangeven dat ze zich niet op hun gemak voelen. Daarom adviseer ik, neem hem aub niet mee naar dit soort evenementen. 

 

 

Ps: Er zijn altijd uitzonderingen. Sommige events zijn rustig en wel geschikt voor sommige honden. Mits deze goed gesocialiseerd en getraind zijn. Bijvoorbeeld hulphonden. Maar ook hulphonden worden niet gelukkig op elk evenement. Blijf dus kijken naar je hond. Is jouw hond ontspannen? Dan is het prima. 👍🏻😁 

 

Aanrader!!

Dit boek is een aanrader voor iedere honden eigenaar. Bij voorkeur zelfs voordat je een hond aanschaft. Zo kun je bijvoorbeeld de vele tips lezen over het aanschaffen van een hond. Waar let je op? Welk ras kies je? Waarom?